Doluyum! Yorgunum, Býkmýþ bir hayattan vazgeçmek üzereyim. Yýkýlmak ve düþmek istiyorum artýk, Odalar Mezarým, Pencereler uzaða uzanan bir yoldur. Bez parçasýyla Kapatým hayallerimi Çünkü Güneþ Yanlýzca Dirileri ýsýtýr, Ben ise ölmüþüm ve üþüyorum. Çürümüþ yaralarým benden ayrýlýyor artýk. Yanlýzým, Çünkü ey ölüm yanlýzým doluyum, Taþýtým!! Ey bulutlar çekilin Dert ile yüklüyüm, Ve nehirler korumuþ artýk akmýyor Ey insanlar Ey güller Ey kuþlar Artýk bir bulut aðlýyor! Yok olmak üzeresiniz Pencereleri sýkca kapattýn Çünkü yaðmur deðil ateþ, ateþ yaðacak Ebabil kuþlar gibi yakacaðým Ey taþlar Ey nehirler Kuruyun, yok olun ben gidiyorum artýk Gidiyorum..........
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zekeriya Musa Oğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.