Asıyorum yüreğimi

Sonu hazin biten...
Hüzünlü...
Yitirilmiþ bir sevda masalýydý...
Hepsi bu...
Kalemimi susturan...
Yüreðimi susturan...
Sitem dolu bir sondu...
Ve öyle de oldu...
Sitem dolu bir son...

----

Geriye sadece bir kaç satýr arasýndaki
düþlerim kaldý...
Yapayalnýz...
Çaresiz...
Ve bir o kadarda kýrgýn olan düþlerim...
Ürperiyordu...
Üþüyordu...
Gözlerimden akan damlalar,
ýslatýyordu yüreðimi...
Yorgundu...
Yaralýydý yüreðim...
Kanadýkça kanýyor,
geceyi gündüzü birbirine katýyordu...

----

Oysa ki;
Kaç kere yenik düþmüþtü
sevdalara bu yürek...
Kaç kere...
Ama her seferinde acýlarýna tuz basýp,
yeniden canlanýrdý...
Yeniden hayata dönerdi...
Nasýl bir sevdaya tutulmuþtu ki...
Nasýl bir sevdaya...
Böyle susuverdi...

----

Artýk asýyorum bu yüreðimi,
son sevdasýnýn çýkmazýndayken...
Asýyorum yüreðimi,
sensizliði dibine kadar yaþýyorken...
Ve asýyorum bu yüreðimi,
ölüm onun için tek çareyken...
Asýyorum bu yüreði...
Asýyorum...

Yazan : Recep Hamza
Sosyal Medyada Paylaşın: