bir kapý düþün þimdi..
eþiðin bir yanýnda ben
diðer yanýnda bana hiç benzemeyen baþka bir sen
ellerim kol ile düðme arasýnda kararsýz
kol iþte,kapý kolu
düðme dediðim de zil..
ikimiz birden kulak kesiyoruz seslere
sen,
açayým diye
ben,
ya evde yoksam endiþesiyle
o kadar kalabalýk ki ihtimaller
simitçi kýlýðýnda bir umut
susam satýyor
fýrsattan istifade..
bekleyiþ uzadýkça
hýr çýkýyor sabýrla arasýnda
selametin umurunda deðil olan biten
onun çokça görmüþlüðü var olan bitenden
sonra bir ara
hani þu ruh çaðýrayým diye istem dýþý fincana deðdiði elin ayarýný kaçýrýp
nev i þahsýna münhasýr korkusundan ürkenler var ya
ha iþte,
elimin ayarý kaçýp
kapý gýcýrdayýnca..
ikimizi saran heyecandan
can çýkarýp
canan ile baþ göz ettik
talihime atadýðým yaveri tatile gönderdim o an
keyfime kahya aramaktan vazgeçtim
umut,
kalan simitleri martýlara peþkeþ çekti
ve ortalýk
susam yeriydi..
gözlerine görücüye çýkan bakýþlarým geldi aklýma
yalan yok
aðýr bir misafire yapýlan hürmet
izzet i ikram
hani ben diyeyim nice ordularý yenmiþ kumandan
sen, de
sarayýnda taç giymeye muktedir sultan..
kalbine giden antrede kýrmýzý halýlar seriliydi
ve bütün hislerin alkýþ tutuyordu
düþün,
ellerin gül serpiyordu yalnýzlýðýmýn baþýna
zaten ne geldiyse aþktan geldi baþýma
aþk iþte,
hani kalbini kulbundan tutturup
o kulp elimde kalýnca
küpe benziyordu geri kalan
ve o küpü hatýranýn kuyusuna gömüp
baþka bir aþkýn elleriyle çýkarýnca
define bulmuþ gibi seviniyordum
bir baþkasýyla
küpe demedim hayatým
küp o küp
offf
keþke yanýmda olsan þimdi
omuz hizanda saçlarýný kessem
kahve ocakta taþsa
aralýk,
þubatý keserken..