Umuda doðan güneþ, umutsuzluða batar.
Mucize ummuyorum, mucize bekliyorum.
Sabah neþeyle kalkan gece hüzünle yatar,
Mucize ummuyorum, mucize bekliyorum.
Halk, hep ekmek derdinde vekil, itibar diyor,
Bir suskunluk büyüyor bir sessizlik gidiyor,
Boþver diyemiyorum, içim içimi yiyor,
Mucize ummuyorum, mucize bekliyorum.
’Hazýra dað dayanmaz’ harcama katar katar,
Üretmeden tüketen her nabýz borç borç atar,
Müflis tüccar hali var; yaban alýr, Türk satar,
Mucize ummuyorum, mucize bekliyorum.
Midesi boþ diþ sýkar, aç gözlerde kuruntu,
Ýnsanlar Cehennemi memlekette görüntü,
Ne vicdandan eser var ne ahlâktan kýrýntý,
Mucize ummuyorum, mucize bekliyorum.
Karayý pembe görmek, göstermekte cazibe,
Kâh parti, kâh zümreler hizmet eder hizibe,
Vicdan, ahlâk hem akýl; son diriliþe gebe,
Mucize ummuyorum, mucize bekliyorum.
Birçok çýkmaz sokaktan, çýkýþ yolu bulacak,
Umut yeþertmesini dört mevsimde bilecek,
Dün vardý bugünde var yarýnda var olacak,
Mucize ummuyorum, mucize bekliyorum.
17 Ocak 2019-Ankara
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.