kafama takýldý... film karakterleri neden birbirine aþýk oluyorlar büyük kavgalardan aþk, aþktan kavga çýkarýrken kovalamaca olsa bile belirginler senaristlerin bu oyununu kurabilir miyiz ki yönetmen koltuðuna oturtarak aþký bize maharetini göstermesini saðlar mýyýz bilmem...
oscarlýk olmamýza gerek yok en iyi aþk sahnesini biz çekelim sette baþlayan, film arkasýnda devam etsin ne olacak ki... hatta bir kaç çocuk yapýp mutlu aile rolü oynayalým baþtan sarpa sarmasýn, sonradan ters gitsin iþler ama sonunda birimiz diðerini kurtaralým hem film bu ne olacak ki...
offf... ne çok hayal kuruyorum... galiba raylara düþünce kafam fena çarptý duyduðuma göre... makinistin dikkati olmasa ölmüþtüm keþke ölsem... þimdi içim hastane koridoru tüm yaralarýn geçtiði yol gibiyim çarpmayan makinistten, hayata tutundurmaya çalýþan doktordan hatta patlamadý diye... ambulans aracýnýn lastiðinden þikayetçiyim
derken...
yokluðunun seansýnda kendime sarýldým siyah ekranda boþ akýyordu içim aslýnda sen yokken, film de yoktu anlayacaðýn hepsi uydurma... gariptir ki herkes yedi... ezoterik bir manyak gibi hissediyorum þimdi kirpiklerine üflerken nefeslerimi kurguladýðým bu oyuna... az kalsýn kendim de inancaktým.
Hay Allah þiir bitti...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Semihhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.