Bazı Geceler
Karanlýk bir köþeye çekilir
Yanaklarýmý avuçlarýma alýr
Gelmiþten geçmiþten düþüncelerle
Hayalen zamaný geriye çevirir
Bazý geceler elimde olmadan üzülürüm
Sakin bir aðustos seherinde
Gündüzü güneþi özlerim
Etrafýmda karanlýk gölgeler, korkarým
Belli belirsiz bir rüzgarla üþürüm üþürüm
Bazý geceler farkýna varmadan büzülürüm
Dünyaya geliþ evrelerim aklýma gelir
Dedelerimin ninelerimin yüzleri belirir
Sanki kendi feryatlarýmý duyar gibi olurum
Çarmýhta Hazreti Ýsa benzeriyle
Bazý geceler daha doðmadan yüzülürüm
Topraða alacaðý olan borcumu öder
Ruhu derinliklerinde hücrelere böler
Benlik ve senlik denilen egoyla helalleþir
Ýmbikten dökülen bir su misali akar akarým
Bazý geceler ummana dalmadan çözülürüm
Ýnsan yataða girmeden de rüya görürmüþ
Oturduðum bu yerde horul horul uyurken
Ürkütücü bir kâbusla ayaða kalkarým
Üst üste konulmuþ binlerce süzgeçten
Pýnar gibi çaðlayan gözyaþlarýna karýþarak
Bazý geceler aslýmý bulmadan süzülürüm.
22.08.2018
Ahmet Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.