Ben onurlu sevmeni özleyip de dururdum Hiç aklýma gelmezdi menzilinde hüsranýn Ýhanet yükü mazim yoz efkarýn, kururdum Sevdam böyle bilmezdi menzilinde hüsranýn!
Bunca yaþanmýþlýk var çýkýþ yolu olmayan Edep erkanýn ile meftun solu bulmayan Dillenmez bu dudaðým gözümde tütsen bile Ateþ olup daðlan-san sevdaný katsan dile!
Göðe saldýn nidamý bin kararttýn gecemi Derdine yolcu-muyum çok sararttýn nicemi Yerle yeksan güvenim sevdan nahoþ, yýðýlmaz Sýkýþýp kalan benim hemhal olup sýðýlmaz!
Kader deyip de geçme zulmün sebebi sensin Ve-fama keder gönlün sus ki, edepli densin Þimdi, nisyan zamaný böyle giderse dilim Koymaz, külünde aný çýrparak iki elim!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsen Tunçkal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.