Karanlýða doðru yol alýyor günlerimiz Karanlýk içinde bir labirent çýkýþý belirsiz Edgar Allan Poe þiirlerinden birinde esir miþiz gibi
Sanki hala umut varmýþ ki katran kuzgun tüylerinde Kanat çýrpýyoruz bir çýkýþ olup olmadýðýný görmek için Ama yok, sanki Kafka gibi dönüp duruyoruz þatolarda Fare kapanýna kýsmýþ inliyoruz karanlýk rastlantýlarda
Hayatlarýmýz istenmeyen bir misafir tadýnda Ve böylece devam ediyor labirent döngüsü Bilinçsizce bir çýkýþ yolu arýyoruz veya bir iþaret
Gecelerimiz karanlýk ve bizi yutarcasýna ýssýz Amac bizden kurtulmak ya da bizi yutmak mý Gece uyanýrýz uykumuzdan korktuðumuzda...
Kabusunun gölgenin arkasýndan yükselmesi ile Bir yoðun buðulu sis mezarlýklarýn üzerinde…
Suskun//
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mikail Dede Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.