Zarif bir hüzündür, ýsýttýðým sokaklar Gittikçe, daha çok sessizliðin ezgisi oldum Dalgalarýn okþadýðý kýyýlarda Düþündükçe, üþüyorum anýlar rýhtýmýnda.
Kalbim ah..! Iþýklarý sönmüþ kimliksiz bir kasaba gibiyim Yürüyorum arkama bakmadan Sabahçý kahvelere girdim Masamý kurþunladý sarhoþun biri Korku ve yýlgý tapýnaðý oldum sanki.
Çözülmez bilmece miydi Avuçlarýma sýðýnmýþ çocukluðun Hiç kimse farkýnda olmasa da Aþktýr ask, yangýný yüreðimde kanayan Unutma ki, Bir zamanlar seni deli gibi sevdiðim o yabancý benim.
Nuri Daðdelen 15.1.2019 Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.