Hayatın Özeti
Çay ocaðýnda; “Yok abi… Öyle büyük, öyle imkânsýz hayallerim olmadý benim hiç… Çok küçük, çok basit, çok sýradan -hayal bile sayýlamayacak kadar- hayallerim vardý benim. Âþýk olmak gibi, sevgilimin gözlerine sevinçle bakmak gibi, evlenmek, gülmek, kendimi iyi hissetmek gibi…
Yok abi… Öyle yayla gibi içinde at koþturulan bir ev deðil, kirasýný ödeyebileceðimiz ve baþýmýzý sokacaðýmýz küçük bir ev yeter de artardý bize… Ve hiç deðilse -karnýmýzý doyuracak kadar küçük bir ücretle de olsa- sigortalý çalýþacaðým, garantili bir iþ gibi hayallerim vardý benim… Þimdi yok…
Þu çayý görüyor musun abi? Kendimi þu çaya katýk edilen þeker gibi hissediyorum. Karýþtýkça aðýr aðýr eriyip yok oluyorum hayatýn içinde… Ne kimsenin umurundayým ne de kimse umurumda artýk… Neyse baþýný aðrýttým... Yaðmurda çiseliyor inceden, þimdi sokaða, þeker gibi eriyip kaybolmaya gidiyorum… Hadi eyvallah …” deyip telaþsýz ve aðýr adýmlarla yaðmurda kaybolup giden kimliði belirsiz genç adama…
HAYATIN ÖZETÝ
Genç adamla diyalog / kýssadan hisse
-Yaðmur sularýný biriktiren tuz
Ve cehenneme köz yetiþtiren kar tanesi gibi
Günbegün eriyip gidiyor hayat…
-Öyle deme… Hayat her þeye raðmen güzeldir…
-Yok, öyle senin dediðin gibi deðil abi…
Ben hayatta en çok neden korktum biliyor musun?
-… … … …
-Ben hayatta en çok aþktan
Bir kadýný sevmenin hayalini kurmaktan korktum…
-Öyle deme… Aþk güzeldir… Ýyileþtirir insaný…
-Yok, öyle senin dediðin gibi deðil abi…
Yaðmur damlasýna sýkýþan
Ve yere düþtüðünde paramparça daðýlan bir hayatým var benim…
-… … … … …
-yüreklere sýðmayan koskoca bir aþký
Her seferinde yere düþen ve paramparça daðýlan
Küçücük bir yaðmur damlasýna nasýl sýðdýrayým ki ben…
-… … … …
-Aþktan neden korktuðumu anladýn mý þimdi?
-… … … …
-Neyse baþýný aðrýttým
Bak, yaðmur nasýl da çiseliyor inceden görüyor musun?
Þimdi kalkmalý/ adým adým yaðmurlara karýþmalýyým
Yere düþen damlalara iyi bak -her damlada parçalanýþýma-
Hadi eyvallah abi…
-Dur hele yaðmur dinsin…
-Telaþlanma abi… Gözyaþlarým yaðmur rengindedir benim
Damla damla karýþýr giderim yaðmurlara…
Yürüdü… Aðýr adýmlarla, dünyanýn yükünü taþýrcasýna
Yüzünde -kendini bile inciten- alaysý bir gülümseme
Korna seslerine hiç mi hiç aldýrmadý
Sokaðýn tam ortasýnda
Tanýdýk biriyle karþýlaþmýþ gibi durdu bir ara
Ve sarýlýrcasýna iki yana açýp sýmsýký kapadý kollarýný
Öylece kaldý -hüzünlü bir an kadar uzun/ sevinçli bir an kadar kýsa-
-Sarýldýðý her kimse çekip gitti sanýrým-
Bir anda iki kýrýk dal gibi omzundan yere düþtü kollarý
Yürüdü… Yaðmur gibi gözyaþlarýyla
Belki bu akþamüstü ve kim bilir belki de yarýn
Yeniden buluþmak üzere el salladý çekip gidene
Ve yaðmur gibi damla damla mýrýldandý ardýndan
-Aþkça kal hayat…
Sosyal Medyada Paylaşın:
savaş karaduman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.