adýný sonradan sadakat koyduðun köpek yetiþtirdin kalbimde
kimi zaman aþk verdin
kimi zaman,kemik
gözlerindeki kulübedeydim
ne vakit canýn çekse
severdi güz elliðin"
bir zaman zincire mahkum ettin karanlýðýnda..
kapýmý her açýþýnda kamaþtý gözlerim
renginin ýþýðýnda..
sanýrým kalp büyümesiydi salývermenin sebebi
göðsündeki barýnakta
afedersin,
kulübeyi þaþýrdým
neyse,takýlmayalým detaylara..
zincirimi koparýp kapýyý açtýðýnda, gözlerim kamaþtý
gözlerim, karanlýðýn dýþýnda kalan her renge baðý þýktý
kafesine alýþmýþ kuþ gibiydim o an
göðüne karþý uçmayý reddeden kanat
ya da kendi ayaðýna sýkan at
kabuðuyla asla barýþmayacak yaramla
yar aradým kendime
kim gelip, aþk diye kemik atsa
havlýyordum sana göre
bak iþte þiirin bundan sonrasý oldukça düþündürücü
iyisi mi bi kahve daha yapýver kendine..
insan diyorum;
birini sevip
sarmalarken kendine
caný istedi diye !
sonra yine ayný cancaðýzýyla vazcayýp
býrakýnca ardýnda..
neden baþkasýyla gördüðünde gözü döner
küplere biner
kýymete biner
hani gelin de ata biner ona kalsa
-da
ya nasip der
ne alaka
konuyla..
þiiri toparlamam gerekirse eðer
dur bi, ilkin sadede geleyim..
adýný sonradan sadakat koyduðun köpek yetiþtirdin
demiþtim..
bazen dönmek istediðinde ilikileyemiyorum kendimi
ki ikilemler ilik açamaz düðmeye
hem bilirsin,
hayvan sevgisi solluyor kimi zaman
insana olan sevgiyi
anla iþte,
kulüben boþ mu hala
meraklar içindeyim..