Balkonda oturup yudumlarken kahveyi anlayacaksýn sarý sonbaharýn geçelere usul usul sýzý üflediðini. Oysaki ne çok þiir birikmiþti þairlerin dilinde sonbahara. Belkide teraslý bir evin vardýr, uzun uzadý gecelerde seyrederken yýldýzlarý karanlýk bulutlarýn ardýna saklandýðýnda yalnýzlýðýnýn elini tutacaksýn. Olsun buda bir baþlangýç der gibi kapatýp gözlerini karanlýða belkide sessizliðe sýzacaksýn. Olmaz dediðin sabahlara sancýlý bir þekilde uyanacaksýn. Tutulmuþ hayallerin avuçlarýnda , yüzünü yýkar gibi çarpacak çaresizliðine. Bir daha kahve içmeyeceksin mesela son baharý sevmeyecek yýldýzlardan nefret edeceksin. Kelimelerin tükenecek dilinde. kaygýlarýn seni kapatacak kendine ve bir daha sen olmayacaksýn. Sen artýk bir son bahar ve ben inanýlmaz bir kýþ sen bana erken ben sana daima geç.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafa yiğci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.