Keþke yaþamak bu kadar zor olmasaydý Ve huzur denilen limanda demirlemek kolay olsaydý. Özümü þu altýn sofraya döküp Serseydim iç denen armoniyi de Ayýrsaydýk renk renk, koku koku Hüznü, sevinci, neþeyi, aðýdý... Hangisi bir dað olup Taþardý sofradan da Hayrete gark ederdi gönülleri? Keþke umut atýnýn terkisi Olmasaydý bu kadar küçük ve dar... Gönlün ufku kadar yüce olaydý devran, Elinde avcunda olanlarý döktüðünde dile Tablodaki renkler griden bu kadar koyu olmayaydý. Oysa ne güzeldý sevda, Ne güzeldi geleceðe dair düþlerin rengi, Nasýl da boðmaya çalýþýyordu siyah, pembeyi... Keþke gide gide varaydým o bilinmeze, Açaydým sonsuza dek sevgi limanýmý, Sarsaydým insanlýðý avcumda umut çiçekleriyle Ve býraksaydým yuttuðum gözyaþlarýmý yanaklarýma.
Serap Hoca 08.06.2008 Sosyal Medyada Paylaşın:
serap hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.