Sensizlikten üþüyen düþlerime Kirpiklerimden saçaklar yapmadým Saymadým kaç mevsim geldi geçti Yüreðimin aðrýlarýna kan basamadým Toz olup savruldum rüzgarlarýn önünde Aþkýndan susuz kaldýðým çöllerde Duygularý çifteyle vurulmuþ ceylan Tozu dumana katarak kayboldun ortalardan...
Yüreðimde kanayan yaralarým var Beyin hücrelerime sensizliði dele dele iþleyen Her yerime aþk bulaþan aðrýlarým var Lime lime edilen Umutlarým var sevgili Öksüz çocuklar gibi uçurtmalar uçurduðum Çekinmeden gök yüzüne feda edilen
Ve sen sevgili Hasta yüreðimin tabibi Hastalýða neþter vuracak ilacý yazmaktan aciz Kayboldun düþlerimden Ruhumu iyileþtirmeden...