Saatler geçiyor,ama zaman yerinde duruyor.
Güneþ doðuyor ve batýyor,ama gölgeler hiç eksilmiyor.
Herkesin aradýðý,sadece benim bulduðum yanýmda duruyor,
Ama bir tek beni görmüyor.
Bir tren seni götüreli yýllar olmuþ,lakin dumaný hala ciðerimi yakýyor.
Bilmiyorum yaþýyor muyum,yada onca sene býraktýðýn yerde mi duruyorum?
Sanki arkamý dönsem þuan,seni ilk defa göreceðim.
Ve belki gerçek olsan,orada öleceðim.
ünal
29.12.2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.