UMUT HEP VAR...

Tadý kalmadý diyorlar!
Sofrada ekmeðin,
Yemekte tuzun,
Aðýzda küfrün...

Ne yani;
Tökezleyip düþse önümde bir çocuk,
Tutsam kolundan,
Yaðmur dolusu gözlerine,
Sersem tüm içtenliðimi,
Sisler içinde, karþýlýklý gülsek...

Ben Nazým’ýn dizelerinde kaldým...
’’Çýkar boynundan, at o ipi çocuk.
Salýncaklar mý yok sana’’

Salýncak varsa hala;
Umut da var.
Umut hep var...
Sosyal Medyada Paylaşın: