ey istanbul yine seninle ben kaldýk,mý baþ baþa yine telaþlý bakýþlar yine sessiz bir ortam
mas mavi bir gökyüzü dýþarda serin bir hava içimde dünde kalan hüzünlerim umutsuz görünen yarýnlarým hepsi içimde suskun öfkarlýyým nedense
ey istanbul hiç düþünemedim yarýnlarý yorgun düþtü bedenim saçlarýmda ak sýrtýmda kaldý aðýr yüküm girmez gözlerime uyku her gece olduðu gibi
ey istanbul sokaklar yine sessiz virane bir hayat sus pus olmuþ dört bir yaným boðazý uzaktan seyrediyorum ne gidecek tahkatim nede seslenen bir ses suskun bir þehir içimde kaldý öylece
ey istanbul hava soðuk kuru bir ayaz dilimde ayrýlýk þarkýlarý tüylerim diken diken taþýnda topraðýnda senin olsun ben gidiyorum ey istanbul... Hüseyin YANMAZ 08/01/2019 Sosyal Medyada Paylaşın:
Tercanlı24 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.