Maziyi karýþtýrýp, tuz basma ki yarama; Doya, doya tadayým hasretlik duygusunu. Böyle daha mutluyum, lütfedip de arama, Bir daha yaþayamam kaybetme korkusunu.
Zaten haberin yoktu bu anlamsýz sevgiden, Çekemezdin bu yükü, yalnýz kendi baþýna. Ansýzýn çýkýp gittin, veda bile etmeden, Sana karþý mahcuptum çýkamazdým karþýna.
Pusulasýz, rotasýz bir gemiye binince; Ayrýldýðým limana bir daha dönemedim. Kahýrla yüklendiðim dertler aðýr gelince; Yalnýz baþýma çektim, parçaya bölemedim.
Ýþlediðim tek günah; gözlerine bakmaktý, Bu suçun cezasýný yýllardýr çekiyorum. Öyle bir ateþti ki; sadece beni yaktý, Söndü, sönecek diye sabýrla bekliyorum.
Karþýna çýkmak için cesaretim dahi yok, Bu aþktan hasýl olan; son bulmaz ayrýlýktýr. Çektiklerim kendimden hiç kimsenin ahý yok, Karþýlýksýz sevenin bir tarafý kýrýktýr.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.