MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Kar ve ölüm...
Taylan KOÇ

Kar ve ölüm...



Rüzgârýn
Döþ döven türküsüne karýþan
Çöplük martýlarýnýn
Çýðlýðý
Yankýlandý kulaklarýnda

Üþüdü!

Bulvar ayazýna yenikti
Teni
O yüzden
Daha bir derin çekti
Tiner kokusunu içine
O kentin
Göðüs kafesinde
Unutulanýydý

Oysa
Daha aðýrdý
Kentin
Bir ucundan
Diðer ucuna giden
Ankara’nýn
Ýs kokusu
Tiner kokusundan

Hissetmedi!

Uyumak istiyordu
Uyumak
Ve
Hiç uyanmamak

Sarýlýp
Kabanýnda ki
Utancýmýzýn yýrtýklarýna
Uzandý
Sakarya sokaðýnýn en ücra bankýnda
Kapandý gözleri

Sabahýn hayrýnda
Gök griye döndü
Ýlk kar düþtü üstüne
O
Ýse
Uyanamadý
Bir daha

Telaþlý yaþamlar
Geçti
Donan teninin
Yanýndan
Kimse fark etmedi
Kentte
Bir
Eksilen olduðunu

Kar’ý düþündü
Yalnýzca
Koruðanlý sýcak yaþamlar
Ölüm deðildi kar
Ankara’nýn yüzüne deðen en güzel düþüydü


Taylan KOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.