Sen benden çok iyi bilirsin tokluðu,
Ben de senden daha iyi bilirim yokluðu...
Ey benim cebi dolu, yüreði boþum
Daldan dala uçup duran þen þakraç kuþum
Benlik denizinde boðulmuþ sarhoþum
Sen aç kalmadýn, açýk kalmadýn,
Ýkinci el üçüncü el defter kitap almadýn.
Ýkimizin çok ayrý alnýmýzýn yazýsý.
Aç karnýna yattýðým akþamlarýn ardýndan
Çaresiz, çok sabahlarý bekledim
Sabýra umut, umuda sabýr ekledim
Sen bilmezsin ayan beyan bilen var
Mutluluðun da bile az çok benim hakkým var...
Ben hayata, hayat bana bilenir
Kalbim kuþatýlmýþ þehir
Direnirim, düþmem beklenir
Günden güne hicran çadýrlarý eklenir.
Acýmasýz saldýrýlar sýklaþýr
Mogol askeri gibi dertler, bitmez tükenmez
Ak yüreðim pekleþir mi pekleþir
Her yaþadýðým gün ayrý bir zehir...
Ortak gelecek adýna güzel günler düþlerken
Yabanlar geliverir, ýraklýklar giriverir
Soðuk soðuk kara yýlan gibi araya
Eser karayel cemre düþmez gönlüme.
Birileri ekmeðimi diþlerken
Seyredersen uzaklardan el gibi
Rahat huzur yok bu bahtý karaya,
Þu yüreðim týkýr týkýr iþlerken...
Mutluluðun zerresi yok, umut yok
Ben kendimi kandýrýp gönlümü eylemiþim
Elem çok, keder çok ah benim dertli baþým!
Ýçim içimi yemiþ türküler söylemiþim.
Deðiþime inanmýþ, aldanmýþým
Benim karným aç, senin gözün hiç doymaz,
Can kardeþim diye adýný anmýþým
Ýç dökmüþ, dert yanmýþým.
Hiç kulaðýn çýnlamaz mý?
Az birazcýk bile olsa vicdanýn sýzlamaz mý?
Sanma göz pýnarlarým boþa tutmuþ yosunu
Anasýnýn kuzusu, babasýnýn tosunu
Senin kadar benimde bileðim var, aklým var
Senden fazlam, benden öte “biz” diye bir sevdam var
Sivri sinek výzýltýsý kadar avazým, ahým
Tövbe suç senin deðil, korkarým Allah var
Çaðýnda yaþamak benim günahým...
Ezelden-ecele deðiþmez kaderimiz;
Siz hep doyarken belkisiz..
Ýþliklerde gece gündüz demeden
Ak ekmeði yoðurur temiz alýnterimiz
Biz yarý aç, yarý tok neden açlýk çekeriz?
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.