daha dün kadar uzak bütün zamanlar sendin yanýlsamanýn ölüme kulak verdiði metruk þehirlerde kim bile bilirdi Troya’nýn yanacaðýný köpükler içinde kalmýþ denizin haykýrýþý kim duyabildi ki bu güne kadar dalgalarýn suskunluðundan taþan yüreðimi
bütün denizler deðiþiyor dalgalar iþgal edilip ,okyanuslar düþüyor bir çað daha kapanýyor ömrümden kapanmýyor sana açýlan kapým
saçlarýn tanrýçalarý çaðrýþtýrken zaman ve mekan gözlerinde duraksar güzelliðin gölgesiz duruþu gibidir seni sevmek büyükçe alýrdým seni yüreðime seneye de giymek için tenime
daha dün kadar uzak; aklýmdan geçiyor gözlerin dalgalar soðuyor, kuduruyor fýrtýna ölüm bile unutuyor kendini ah! gördüðüm o en güzel dudaklar öleyim ; yüzüme örtünsünler sesini saçlarýn mezarým olsun topraðýma eksinler nefesini
Arzen Ata
Sosyal Medyada Paylaşın:
Arzen Ata Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.