Ben bir tiyatroda doðmuþum
Çamurlu bir sahne , aylardan Mayýs
Sýðýrcýklar sufle vermiþler anneme
Ikýn, ýkýn, ýkýn
Irgat lazým dünyaya
Ormanlar þarkýsýný tekrarlamýþ
Biz tahrip edilmiþ bir doðanýn kaleleriyiz
Yýkýla yakýla harf olacaðýz elinizde
Sobalarý tüten evlerin h’isler korosundan
Okudukça y’anmayý seslendireceðiz size
Büyüdükçe küçüldüm aðaçlar ülkesinde
Isýndýkça soðudum kendi kimliðime
Allah! Allah!
Bu nasýl bir tragedya
Salyalar akýtarak tekrarladýklarý h’içliðin
Kurþuna diziliþini izliyorum
Sahne ,domates ölüleriyle dolmakta
Sanki annem beni doðurmamýþta
Kusmuþ ; mayýn tarlasýna...
Üþümüþ metallerin dansa kaldýrdýðý kavalye gibiyim
Döndükçe ,parçalanmýþ bir geçmiþ görüyorum aynada
Ah anne
Neden Mayýs
Neden bu sahne mesela
Unutmak diye bir kuyuda doðursaydýn ya
Hiç deðilse ip beklerdim, bir umut...
Kendimi baðlamak için hayata.
Arzen Ata
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.