ANLIYORDUM O da biliyordu, Ne kadar uzaða giderse gitsin, Hep ayný toprakla bir birimize baðlandýðýmýzý Ve ayný gökyüzünü paylaþtýðýmýzý, Birimizin caný yanarken, Onunda canýnýn yandýðýný, Özlediðinde geleceðini, Küçücük bir þeyin bizi nasýl mutlu ettiðini, biliyordu. Öyleyse ben hiç kýmýldamadan burada oturuyorum, Sen istediðin kadar koþ, Nasýl olsa, Sonunda çayý demleyip beni çaðýracaksýn. Tan atarken, Topraðýn rengi ile göðün mavisinin birleþmesi gibi En güzel yerinden yakalamýþtým onu, Çünkü yüreði yerinde duramýyordu, Çünkü gülerken, Kuþlar kanat çýrpýyordu!.. Yusuf Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.