elefanya

soðuk duvarlarýn arasýndaki pencereden
baktýðým iki çýnar aðacý vardý
zaman o kadar eskiydi ki
zaman sanki hiç akmýyordu

mevsimlerden, turuncuyla karýþýk buruk bir yeþil
gövdelerin ezildiði
kahve ayak altlýklarý, tabanlar
ezil ezil

içimin titrek kýrýlgan dallarýydý
mevsimin yapraklarý;
organlarý içli içli oh çekerken,
çatýk kaþlý solgun üvercinler

kanatsýz alemlerin
uçsuz bucaksýz delikanlýsý
ben bilinmeyen ormanlarýn
en vahþi kaplaný

elefantlar ki
bir tek o diyarda böyle adlandýrýlýrdý
elefantlar, bozkýrlarýn güneþle buluþtuðu
mersin a-gonyalarýnda

içimde öksüz sorularýn
hiç týnýlanmamýþ
cevaplarýnda kulaklarým;
kulaklarým
elefanya’nýn en büyük kulaklarý

çýkmaz dalgalarýn
üzerine serildiði
bir yarým ay gibi, göller;
yeþil bulanýk

ah esmeralda,
beni sen bu diyarlarda
býraktýn uçurum uçurum
sessiz bir dönergeç gibi.

07.01.2019

Sosyal Medyada Paylaşın: