Hoşçakal

Yaþamak için kendime ve gözlerine
susmak için
kimsesizliðe sunduðum umut
düþlerimi yok etmeye yetebilir miydi?


ölüme bir nara atacak kadar heybetli
ve kendine zinde,
yürürken yolda þiir söyler içinden
yýkýma hasret kalmýþ bir enkaz...
sokak acýyor her adýma
dokunsalar ölmek istemeyecek papatya
bu düþte dokundular sana
hiç yarim olamayan bir masalýn yanlýþý
ilk cümleye yanýlgýyla baþlayan bir þiir
seni konuk edecek kadar yabancý
elem yine ellerimde saklý
gizli kanatlarým,ruhum uçurum
itsen düþmeye küser
yüksek çok yüksek bir acý...


yakamoza meyhane oluyor deniz
güneþ vursa yüzüne,gece küserse adama
arasýna girersen akþamlarýmýn
kara yüzümün karanlýk acýmsamalarýyla irkilirsen ilkin
gelmezsin,öykündüðün hayat öldüðün hayat olur ecrin
mükafatýn en soðuk duvarlarýnda
en sýcak akþamýna uyanýrsan
beni hatýrlayacak bir yalan uydur geceye
bir kez daha ölmeye yaþamak diyelim,


sonu uçurumsa þayet gözlerinin
tebessümlere gece diyelim,
siyaha matem.
uyanmak özgürü bir uykunun
en suçlu rüyasý sensin
hoþçakalýn en aðýrbaþlý haliyle yok oluyorum sana
gitme,hoþça-kal.






Sosyal Medyada Paylaşın: