DEMEDILER Mİ

Ömrümü parselleyip yerden yere vuran dost
Sevdiðimi dil deðil, diþler de mi demedi?
Nasýl dilin varýpta bilmiyordum diyorsun?
Uykunda gezindiðim düþler de mi demedi?

Her açlýk duyduðumda, elim aþa giderdi
Tok oturur aç kalkar, midem sitem ederdi.
Ben lokmalarý degil onlar beni yutardý
Sensiz tadý olmayan aþlar da mý demedi?

Kumrular penceremde cakasýný satarlar
Dikene dokunmadan gülü mekân tutarlar,
Kendi hâl dillerince muhabbetle öterler
Seherde konuþtuðum kuþlar da mý demedi?

Közün hazzýmdýr diye geçtikçe bana destin
Gam keder torbasýný her gün boynuma astýn.
Bakarkör mü yaþadýn, ne idi bana kastin
Kirpiðime yük olan kaþlar, da mý demedi?

Þinel’im, deli gezdi kendi haline güldü,
Ömrünün törpüsünü, vefa gibi dost bildi,
Üzerine yazdýlar’ Sevdi severek öldü"
Baþucumda dikili taþlar da mý demedi?

DÖNDÜ DEMÝR ÞÝNEL ÞÝÝRLERÝ ÝÜREÐÝN SESÝ’NDEN/ Sayfa 44
Sosyal Medyada Paylaşın: