CAN KIRIKLARI
Can’dým
Cam oldum
Can’sýn diye avutup,yaþatmaya çalýþtýlar beni
Kardelenler gibi
Kaç kez ölüp,ölüp dirildim
Cam diye kaç kez kýrdýlar,parçaladýlar
Her artçýnýn vurduðu,depremler gibi
Bir o yana
Bir bu yana
Savrulurken
Ortada kuyu var,yandan geç diyen olmadý
Þu yalan dünyanýn,tam ortasýnda
Kan kýrmýzýsý gülleri,hiç koklayamadým
Uçsuz,bucaksýz
Kucaksýz kalmýþ çocuk gibi
Her aðladýðýmda
Mor yalanlar fýsýldandý kulaklarýma
Ben avunurken eflatunlarla
Pembelere hep hasret kaldým
Bir Ceylan kadar ürkektim
Nazlýydým aslýnda
Cam gibi kýrýlmýþtým
Daðlarý görmedim ki
Ovalarý anlatayým
Baharý görmedim ki
Ben hep kýþtayým
Bir o yana
Bir bi yana
Hadi gel
Gel sen de biraz oyala
Sayýsýz gece eskittim
Gün yüzüne hasret
Ne güneþ çare buldu,ne de yaðan kar
Siyahlara
Karlar yaðdý üzerime
Güneþ eritti
Gölgesi þeffaf beyazýma
Ihlamur aðacýnýn altýndan geçerken
Sahip çýktým ilkbahara
Boynu bükük,sýcak bir koku
Civildeþen kuþlar
Birbirine dolanýrdý ,ayaklarým yürürken
Bir düþsem kýrýlacaktý
Düþmedim
Can oldum,bahara
Sýcacýk anýlar taptaze durur
Cam’dan vazomda
Yaðmur darýlmaz mesela
Yaðmur darýlmasýn
Saçlarým karýþsýn birbirine
Islansýn ellerim,yüzüm
Ama
Ýþlemedi içime
Kokmadý toprak
Çamurlaþmadý deli yürek
Caným yanmadý
Cam’dým
Kýrýldým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.