TESELLİ MANZUMESİ
Kara tren gelmez misin, hal hatýrý sormaz mýsýn?
Zaman ne de çabuk geçmiþ,pas tutmuþ demir raylarýn,
Olmaz olsun ayrýlýklar, bitmiyor ki hiç sevdalar
Geçen ömür talan oldu, kalanýysa bir sonbahar.
Mucize mi þu tebessüm, yoksa acý teselli mi
Bir gün kader son deminde bize de bir gülecek mi?
Talihime aldýrmadým, köþe bucak hiç kaçmadým
Zorluk, yoksunluk ve acýyla; hep savaþtým, hep savaþtým.
Bilirim kolayý yoktur, hayat emek ister bizden
Keþke bunlarý bilseydim, ta evvelden, küçüklükten
Emeksiz ve yorulmadan, tadý yok hiçbir varlýðýn
Zora düþtüðümde saklar, belalardan dualarým.
Oysa yaþamak güzeldir, her þekliyle de görevdir
Fýrtýnalar kopsa bile, arkasý günlük güneþtir.
Savrulmadan þu hayatta sýký tutmalý bir eli
Düþtüðünde anlýyorsun, o el dosttur, taþýr seni.
Olmalýyým ben de çare, düþmüþse dost gam, kedere
Belki saðalýr þu yaram, lütufta bulurum teselli
Ýyi hisseder her insan olursa bir derde çâre,
Doðar bize de aydýnlýk, mutluluk eder tecelli.
Paylaþýrým benden yana, varsa dostun bir telâþý
Yaþamak bu deðil mi, doldurmaktýr her bir aný
Býrak gelmesin þu tren, uðramasýn istasyona
Al eline þu çantaný, geç kalmadan düþ sen yola.
Zamanla dolar belki de çileler derdest olur da,
Hayat sürprizlerle dolu, iniþi de vardýr sonunda.
Sýrtýndaki yükü paylaþ; hem gül,eðlen, hem de uðraþ
Aksýn zaman dert edinme, dolar güzellik ruhuna.
Kurtulursun belki o gün, o ki þimdi sýyrýl da bak
Yapma ince hesaplarý; geniþlik bul, keyfini sür.
Eser gönlünde rüzgârlar, efil efil çaðlayarak
Kýr gönlünün zincirini, benlik böylece özgürdür.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.