MERTLER DİYARI
Çekilir mi denenleri aldýrmaz çekerler
Dost elinden zehri ilâç diye içerler
Sol yanlarý aðrýlýdýr, yüzleriyse tebessümlü
Onlar ki onlar; bu yurdun baðý, bülbülü.
Bükemez kimseler, çelikten bilekler
Eðilmez baþý asla, riyadan münehhezler
Yollarý çetrefelli; sisli, puslu,çamurlu
Onlar ki onlar bu topraðýn sesidir
Mertlik arenasýnýn güzide bestesidir.
Sabýr dostudur onun, yýlmazlar hiç bir zordan
Kanasa da yarasý, renk vermez kullar bunlar
Sýkýlasý elleri, yüreklidir sözleri
Ýþte onlar a dostlar, eksik olmasýn sakýn
Görmemek ne mümkün ki, duruþuna bir bakýn.
Ay`la yýldýz gibidir,zemine çok yaraþýr
Bahadýrlar sýralý, coþkulara karýþýr
Edep, erkan bilirler, hatýr gönül sayarlar
Ki onlar serdardýr, keyfiyete uzaktýr
Fedakârlýk timsâli, doyurur açý, yoksulu
Bize de düþen þimdi, buna alkýþ tutmaktýr.
Can yurdum Anadolu`m, mertler diyarý bahçem
Vicdan, insaf sahibi Lazým,Türk`üm Çerkez`im
Doðuda bak Dadaþým, Ege`de Efem ile, Elaziz`de Gakkoþum,
Ýþte mert oðlu mertler, bundan aðýrdýr baþým.
Bu yiðit yüreklerle, aþýlsýn tüm engeller
Ýþlensin bakir toprak, zeminler yeþersinler
Korksun düþman elleri, bu görkemli duruþtan
Ses versin yaylasýndan, ovasýndan ,baðýndan
Mert oðlu mertler, tarih yazsýn her yandan.
Siperler kutlu ona,sanki yuva yapmýþcasýna
Cennete girer gibi maðrur ve edepli, koþarcasýna gider cenge,
Çok düþünür, piþirir sözü ve oldukça nazikçe
Ezilmez namerte asla, ucunda ölüm olsa.
Yerinde katýlýr söze, dinler sözü yerince
Mihenk edinmiþtir o, özü samimiyetle
Sýnanmaya gelemez, haksýzlýða kayýtsýz duramaz
Mazlumun göz yaþýna, kurban eder dünyayý
Çekilmiþ yay gibidir, zulme dik durur baþý
Tavýrlarý ne özeldir, mert insanlar ne de güzeldir
Dostunu mertten seçen, bence cennet ehlidir.
Deðer katar hayata onlar,hem ekmeðe,hem aþa
Onlar çok bu diyarda, mertler gönül ehlidir.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.