Dil sükuta doymaz,
Akýl ona hüküm ediyorsa.
Kalp sadece bir et parçasý,
Vicdan orada yaþamýyorsa.
Yer ve gök ona aþýk,
Gece ile gündüz pervane,
Ýki lütuftur karanlýk ve ýþýk,
Alemi beþer Hakk’a divane.
Ondan alýr onu anlatýr,
’’Yunus’’ gibi,bu kul Seyyah.
Zaman kýsaldýkça yol daralýr,
Ya aþaðý atar,ya yukarý çýkarýr.
Mecnun,köpeye bakar Leyla’yý görür,
Sonra Leyla’yý görür ona üzülür,
Sen yürü,var git kendi yoluna Leyla,
Bu uzun yol beni Mevlaya götürür.
Bir ýþýk olalým,
Güneþ bizden ay bizden,
Yýldýz bizden gök bizden,
Toprak bizden taþ bizden,
Su bizden hayat bizden,
Ya Hak,
Ölüm senden kabul senden.