Kimi aç yaþarken kimi tok yaþar,
Dünyadaki rýzký bitenler gider.
Kimi az yaþarken kimi çok yaþar,
Kadere boynunu bükenler gider.
Ýnsanlýk namýna yüreði yanan,
Küçüðe, büyüðe saygýsý olan,
Ýyilik yaptýkça kötülük bulan,
Nedamet gözyaþý dökenler gider.
Ebedi sönmeyen ýþýk yakarak,
Dünyada silinmez iz býrakarak,
Hesabý düþünüp Hak’tan korkarak,
Ahret kaygýsýný çekenler gider.
Hileli yollarla emeði çalan,
Kul hakký yiyerek beddua alan,
Ölüm gerçeðine bigâne kalan,
Gözünü dünyaya dikenler gider.
Gönül incitmekten haz duyan gafil,
Huzur bulamadan yaþar sersefil,
Ýnsan olduðuna bulamaz kefil,
Gönlünde sevdayý sökenler gider.
Sen de bir yolcusun bunu unutma,
Ýyiyle kötüyü sakýn bir tutma,
Verilen öðüdü yabana atma,
Gözlerine duman çökenler gider.
Sabri Koca