nar bahçeleri

kim olsan severdim yine ben seni
ve kim olsam severdin yine sen beni

ruhun döndüðü kýblesinde aþk dedikleri
bir yetim kalbin okþadýðý ellerdi .yarým kalmýþ hikayelerde
mavi bir cümlenin içinde saklý olandý


kim olsak bulurdu aþk bizi
kim olmasak yalnýzdýk ,sahteydik ,yalancýydýk dünyaya


kayýp zamanlarýn içinde o sorgusu günah dedikleri içsesinin
kendini kaybetme arzularýnda ilmeði dar gelen bir baðlaçtý
kalbimizin en ince yerinde söz
hep kýrýlgandý


kim olsan tutardý ellerim ellerini
kim olsam kaybolduðum yerde bulurdun sen beni...


haylaz bir çocuðun gece düþlerinde sýðýndýðý yalnýzlýktý her þiir
korkularýna arkadaþ olmuþ bir annenin gözyaþýna mendilde ütü izi
ve papatya tokalarýndan kývrýlmýþ bir perçemin alýn yazgýsý
hep birdi...


kim olsam yine severdin sen beni
kim olsan benim seni sevmelerim gibi...


süregelen bir inancýn gölgesine tutsak edilmiþ yasaklar vardý
mutlu olmak aðýz dolusu küfür kadar yakýþmýyordu hiç bir lehçede
bayram sabahýna yetiþen karma ayrýlýklara
kim tutunsa
sanki o hep yokluðun acýyan yanýydý


-turuncu bir güneþin
içinden geçiyordu tüm mevsimler
muðlak bir eðlencenin içi gibiydi
nar bahçeleri -


kayýp sevinçlerin mezarlýðý vardý bir de ,titreyen eski duvarlarýn içinde bir yerlerde
sanki sesini duysam geçmiþin kayýp gecelerinden
çamurlu sularýn içinde yýldýzlar arayacaðým
sarsýlacak
gölgesini kaybetmiþ sokaklar

öyle koþup gelecek ay
öyle sarýlacak bulut bulut bir yerlerden
tövbeler biriktirecek
dudaklarým
her bedduanýn arkasýnda irdeledigim uzun soluklu bir kavganýn maðlubiyetine

hiç diyeceðim yine hiç
sokulup yaka altýna gizlenmiþ bir kokunun mabedine girerken
özlemi kafir kýlan bir düþü saklayacaðým
uzanýp öpmek için ateþin köz belleðinden...











YILDIZ