Muhammet Fatih Yılmaz
Elbet birgün
Muhammet Fatih Yılmaz

Elbet birgün


Ellerim tutmayı birgün öğrenirdi elbet
Çeviremediğim sayfaları karalama hayatıma
Uzaklarda birgün bana kavuşur elbet
Yakınlardan bitme bir diken batma ne olursun

Pencere başlarında üşüyorum yalnızlığa
Sıcak yeni yıllara kökle kahveyi yudum yudum
Beni bul diye bağırır romanımın sonu
Okumaya birgün cesaret ederim elbet

Gitmeler hoş güvercinlere nahoş mevsimlerde
Yıldızları yaldız senfoni yakamoz gelgitlerde
Kurallarımı öğrenir fısıldanır duvarların üstünde
Birgün bende devinimli bir devrimci olurum elbet

Poyrazlara ip çekiyorum sal beni
Batağında bir umut pürüzsüz yüzeylere
Unutulanlar adına dikmelerim meşhurdur
Kaybolanlarıma birgün ağıt yakarım elbet



Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.