Ellerim tutmayı birgün öğrenirdi elbet Çeviremediğim sayfaları karalama hayatıma Uzaklarda birgün bana kavuşur elbet Yakınlardan bitme bir diken batma ne olursun
Pencere başlarında üşüyorum yalnızlığa Sıcak yeni yıllara kökle kahveyi yudum yudum Beni bul diye bağırır romanımın sonu Okumaya birgün cesaret ederim elbet