Bir þeyler kýrýlýyor Saati bilmiyorum Hatta günleri de Zaman boþlukta duruyor
Çok fazla faydasýz þey var Dudaðýmýn kenarýnda Dünden kalma seviþme mesela Bir þeyler duvarlara çarpýyor
Sokaðýn sesi hiç kesilmiyor Üst kattaki kadýnýn Terlikleriyle yeri döven mutsuzluðu susmuyor Yara kendi kabuðuna çarpýyor
Sessizliðin ufacýk gediðinden Unutulmuþ kalp sesi Ve kedi mýrýltýsý geçiyor Belki de gýrtlaðýmdan caným çýkýyor Acý yüzümün anlamsýzlýðýna çarpýyor
Yorgunum Kendimi parçalara ayýrabilirim Parçalarýn toplamýmdan fazla olmasýndan korkuyorum Bir tüy olup Hiçlikte savrulmayý düþlüyorum Ama Bir kelebek olup Kayýp kanadýma aðlýyorum kaç rüyadýr Ne saçmaysa o oluyorum Saçma anlama varan yoldur diyorum Kendimi kendimle aldatýyorum Sokaðýn uðultusunun içine diz çöküp Beni anla diyorum eksik kaldýrým taþýnýn boþluðuna Herkes bana benziyor Bir tek ben bana benzemiyorum Beni anla Bulantý Düþ Düþüþ Sesim içimde bir yerlere çarpýyor Hayýr cinnet Konuþ diyorum Sus diyorum Anla diyorum
Ya da boþver Siktir git...
Necla Bektaþ Sosyal Medyada Paylaşın:
Necla Bektaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.