KOŞULSUZ
KOÞULSUZ
Gecenin bu saatinde sana kendimden söz etsem,
biraz dinler misin beni?
Sana söz!
Lafý uzatmayacaðým!
Bilmeni isterim ki,
þu anda ne yaþadýðým,
nasýl yaþadýðým önemli deðil.
Ne düþündüðümü bil yeter.
Ben, acýyý da,
mutluluðu da hakkýný vererek yaþýyorum bugünlerde.
Gülüþünü ayet gibi hatýrlýyorum.
Tanrý’nýn dili gibi diyenleri utandýrmadan
doya, doya gülüyorum yalnýzlýðýma.
Aðladýðýmda da yer yerinden oynuyor Nuh’un tufaný gibi.
Sevince mi?
Bilirsin beni.
Koþulsuz,
beklentisiz seviyorum hayalini.
Sevgi emektir diyenleri alnýndan öpüyorum.
Ve
Emeksiz,
özensiz,
öznesiz sevenleri anlamýyorum.
Güçlü göründüðümü biliyorum.
Öyleyim de zaten.
Ama ben de düþü/rülü/yorum bazen.
Sonra mý?
Sonra,
kollarýmdan tutup da kaldýrýyorum kendimi.
Acýyan yerlerimi onarýyor
öpüyorum gizlice
ve devam ediyorum yaþamaya,
yazmaya.
Çünkü,
yazarken anlýyorum en çok yaþadýðýmý.
Çünkü
Seninle konuþurken unutuyorum söyleyeceklerimi.
Ve
tartýþtýðýmýz anlarda bile seni çok ama çok sevdiðimi söyleyemiyorum.
Ýþte buna çok kýzýyorum.
Þimdi yanýmda yoksun ya,
seni çok özlüyorum!
Gecen güzel olsun kadýným.
Sabaha yine sensiz uyanacaðým!
Ve seni çok
ve seni hep seveceðim.
Yeni yýla yeni umutlarla gir kadýným.
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.