ATATÜRK

Elinde beyaz tebeþir,
Geldi durdu kara tahtanýn önünde.
Gözlerinden yalýmlar saçýyordu.
Savaþ meydanlarýnýn has baþbuðu
Cehalete savaþ açýyordu.

Elinde beyaz tebeþir,
Geldi durdu karanlýðýn önünde.
Kýlýcýný kýnýndan henüz sýyýrmýþ,
Düþmaný henüz tepelemiþ gibi duruyordu.

Elinde beyaz tebeþir,
Geldi durdu uçurumun eþiðine.
Ölü topraðý serpilmiþti sanki üzerimize.
O yazdý, biz okuduk.
Her harf bir þahlanýþ,
Her bakýþ bir can oldu yüreðimizde.

Elinde beyaz tebeþir,
Geldi durdu dað gibi.
Kader dediðimiz o yokluðun önünde,
“Var olun!”dedi bize.
“Ebediyen var ve varsýl olun!”

Elinde beyaz tebeþir,
Geldi durdu bedenimizi saran bukaðýlar önünde.
“Küllerinizden doðacaksýnýz!”dedi.
“Ey Türk evladý!
Sen þaný yüce ecdadýn
Býraktýðý yerden devralacaksýn emaneti.”

Ve biz ellerimizde beyaz tebeþir
Üzerimize düþen al bayraðýn gölgesinde,
Her Otuz Aðustos’ta
Yirmi Dokuz Ekim’de
Yirmi Üç Nisan
Ve daha nice zaferlerin ertesinde,
Küllerimizden doðan birer Zümrüdüanka olduk sayenizde.
Sosyal Medyada Paylaşın: