Yazar isem varým yoðum tek kalem
Kalemin ucunda BÝR cümle âlem
Ýyilik güzellik doðruluk elem
Erdemle Muhammed izinden geldim!
O deðil mi Hira’da ine giren
Sessizce iç sesine kulak veren
Yanarken titreyip Hak’kýna eren
Yüce erenlerin izinden geldim!
Yerebakan yürek yakan deðilim
Sarayda mecliste bakan deðilim
Hor görüp gönüller yýkan deðilim
Gönüle girenin izinden geldim!
Hem iyi hem kötü insan içinde
Dua minnet þükran ihsan içinde
O en büyük cânân mihman içinde
’Ýkra; oku!’ diyen sözünden geldim!
Hak’ký bilen Hak’sýzlýða eðilmez
O öz içinde nur asla deðilmez(?)
Suyun alan çelik aðzýný dönmez
Savrulan küllerin közünden geldim
Ne eðilir ne el etek öperim
Öper isem Hak yolundan saparým
Ben Hakkýn kuluyum O’na taparým
’Enel Hak’ diyenin tözünden geldim!
Baðnaz ile yobaza yok tavizim
Ne Avro ne Dolar yoktur dövizim
Altýn bileziðim aþk ile sözüm
Aþktan yana sözün gizinden geldim
Hak’ka eren erim erim eriyor
Ruhunu vecd ile Hak’ka veriyor
Ýlim irfan ile akla giriyor
Ýki göz BÝR gören gözünden geldim!
Doðu batý kuzey ile kýblesi
Her yön Hak’ka çýkar yoktur kubbesi
Þan þöhret istemem nedir rütbesi
Özümde O’nun nur yüzünden geldim!
Özün ateþiyle ozan piriyim
Gözünün yaþýyla yazan biriyim
Düþleyip derinden sezen biriyim
Binlerce aðrýyla sýzýndan geldim!
Aþka düþenin ateþi söner mi
Göz gönül güneþi gökte döner mi
Gül yüzünden güneþ kâlbe iner
Ben O ilk ateþin özünden geldim
Gül ile bülbülü var mý bilmeyen
Aþk ile dil feryat figan gül diyen
Son zerresine dek yandým külliyen
Ýnsan-ý kamilin cüzünden geldim
Bir Cuma hutbesi gönül elinden
Kendi kalemimden O’nun dillinden
Taþýyor gözlerim aþkýn selinden
Gönül içre g/özün tuzundan geldim
’Yurtta Sulh Cihanda Sulh’ diyen lider
Ýlim irfan ile en önde gider
Sulh içinde ne dert kalýr ne keder
Mustafa Kemal’in izinden geldim!
Doðru ise sözüm atma yabana
Hele bir kulak ver Aktaþ Þaban’a
Bak daðlarda koyun kuzu çobana
Ben o mor daðlarýn güzünden geldim!
Þaban AKTAÞ
18.12.2018 12.18 - 13.46
Fotoðraf: Þaban AKTAÞ