BORCUM VAR
Öl deseydi þah damarý keserdim;
Vefa kalesinde vefa burcum var…
Kalan ömrü kirpiðimde asardým;
Bugün yine benim bana borcum var…
Can dayanmaz böyle kafir eleme;
Mükafatým söz söyletmem çileme;
Çýkardým hesabý döktüm kaleme;
Bugün yine benim bana borcum var…
Talihim bahtýmdan çýkana kadar;
Ölümü aklýma sokana kadar;
Uðraþtý mendebur yýkana kadar;
Bugün yine benim bana borcum var…
Yarama yüz vermez mendebur merhem;
Geliþi cennetti gidiþ cehennem;
Delirmiþ diyerek baktý el – alem;
Bugün yine benim bana borcum var…
Dilinde küflenmiþ son sýrlar kadar;
Tükenmiþ güngörmez hatýrlar kadar;
Yüzüme gülmeyen satýrlar kadar;
Bugün yine benim bana borcum var…
Olmadý, olmuyor, olmuyor iþte;
Çekmeyen halimi bilmiyor iþte;
Neþemiz bu yüze gülmüyor iþte;
Bugün yine benim bana borcum var…
Kalemi, kaðýdý yorma boþuna;
Baþýmda bekleyip durma boþuna;
Neyin var diyerek sorma boþuna;
Bugün yine benim bana borcum var…
Meylerin kadehe dolduðu gibi;
Ellerin derdimi bildiði gibi;
Giderse bu dertler geldiði gibi;
Bugün yine benim bana borcum var…
Ali ALTINLI – 26.12.2018
Saat: 23:43
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.