yokluðun bende yara gibi sýzlarken, yalnýzlýða sardým umudumu. haberin var mý azize’m? yüzüm toprak rengini andýrýyor artýk. hiç iyi deðilim. öz geçmiþim bir duvar yazýsý gibi, her sabah görünürken gözüme. hiç bir merhem kar etmiyor, yokluðunla derinleþen yarama. ritmi bozuk bir kalp ne kadar dayanýr ki! bir nefes veren çýkar diye , suskunluðum içimde debeleniyor. umutsuzca bekliyorum. þiir sanýlýr belki, kendi hikayem bu. bir izdiham yaþanýyor boðazýmda. uzatsam elimi, içimdeki boþluða. sonra fýsýldasam rüzgara ismini. ne garip deðil mi? ben sana ölürüm herkes þiir sanýr ...
26 Aralýk 2018 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ehmed Kardok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.