İlkbahar

Ýlkbahar tedirgindi yaklaþýrken Mersin’e,
Mersin tedirgindi, ilkbahar yaklaþýrken semtine.
Þehri kaplamaya yeminliydi ilkbahar,
Gittiði o þehri güzelleþtirecekti.

Pazartesi olunca uyandý þehir.
Derin bir ’ah"ý vardý pazardan.
Kalabalýktý þehirde caddeler.
Týklým týklým ilkbahar havasý vardý.

Kalabalýk þehirde ilerliyordu ilerliyordu ilkbahar.
Ve bir kitap çarpýyordu gözüne,
Ansýzýn sevinmiþti kitapçýk.
Yoldaþ bulmuþtu, yapayalnýz ömründe.

Tedirginlik vardý illbaharda yinede.
Gözyaþlarý durmaz oldu yinede.
Kitapla da yoldaþ olmuþtu oysa,
Ne yapsa da kitap ona kavuþsa...

Þehir duman atýyordu zaman zaman.
Ilkbahar da üstüne alýnýyordu haliyle.
Þehrin dumaný ilkbahara degiyordu sonuçta.
Ýlkbaharýn damlalarýysa kitabý ýslatýyordu.

Ýlkbahar çözüm buldu bu iþe,
Aklýna geleni diline vurdu kendince.
Kitap ýslanmasýn diye; bir isim koydu.
O günden sonra ismi "þemsiye" oldu.
Sosyal Medyada Paylaşın: