Ýnsan zamaný durdurmak istediði yere aittir* dedi amelie...
Sessizlik zalimdir kimsesizlik kader Koyu karanlýk diye birþey yoktur Özünde iyidir ama adý çýkmýþ bir kere Nevi þahsýna münhasýrdýr kendileri bildiðimiz kadar Acý çeken herkes sürür geceyi ardýsýra Kar anlýktý iþte Korkutuyordu sevildiði kadar...
Bir kaç yýldýz var çenesini tutamayan Orda burda demiþler Ayýn ýþýðýný kimden aldýðýný Sýr deðil vesselam Öperlermiþ pencere önünde üþüyenlerin alnýný Yalnýzlýðý yýldýzlýða evirip Süslemiþler
Uyuma geldiðim günün gecesi Durdurmak istediðim yerdir o an Ben sorayým sen he de Defolsun gitsin zaman...
Sosyal Medyada Paylaşın:
amelie poulain Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.