mevsimlerden kýþ anlat bana ölümün soðukluðunu takvim yapraklarý bir-bir düþerken her akþam bir hüzün her akþam bir sensizliði hatýrlatýr savaþ meydanýnda, bozguna uðramýþ bir ordu dönüyor içime buðulanmýþ camlara , maðlup olmuþ duygularýma yazýyorum destanýmý
bitmek bilmeyen öykülerden geçiyorum gasp edilmiþ hayallerim aþka dair yarýnlara dair en çok da sana dair her gün batýmý bana iþkence beynimde kara bir heyula yankýlanýr kaçak ayak sesleri saðýr edici þakýrtýsý duyulur demir kapýlarýn kör pencere ye dönüyorum bir umut...
artýk ne ezan nidasý ne de çan sesi duyuyorum sadece son sözlerinin senfonisi çalýyor belirli belirsiz sesler eþliðinde yürüyorum cenaze töreni adýmýnda ve adýný veriyorum çýkmaz sokaðýma sonra bir tabela asýyorum... "ölüm çok soðuk azize’m, üþüyorum"...
25 Aralýk 2018 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ehmed Kardok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.