Düþlerim siyah Güneþ vurmuyor pencereme Avuçlarýmýn içi üþüyor Ufalanýp toz zerelerine dönüyorum Esen çöl fýrtýnalarýn da sayýsýz Parçalara bölünüyorum
Yolum üzerinde dik yamaçlar Yada patika köprüler Hiç düz ovasý olmayan Zirvesi karlý buzlu daðlar Yavaþça ilerler adýmlarým Beyazýn rengi Çýð olup üzerime Gelme ihtimali var
Uzar gider bakýþlarým Bir tren istasyonun O soðuk raylarýn da Yarýsý karanlýða gömülü Ucu görünmeyen Hislerle his edilen Bir göç mevsimi Sanki baþlamýþtý Yüreðimin sokaklarýn da
Yaprak döküyor tüm hayallerim Zamansýz gelen sonbaharým da Yükseliyor yüreðim de Sessiz çýðlýðým Yankýlanýyor benliðimin Kimsenin görmediði duvarlarýn da Suskunluða bürünüyor dilim Gözlerim de siyaha dönüyor Beyaz bulutlarým
Ýrtifa kaybeden gücümün kanatlarý Yalpalýyor saða sola Bir umut deyip sarýlmaya çalýþýyorum sabrýn sonu selametir diye
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖNDER34 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.