Nerde o güzellik, maðrur bakýþlar, Hani siyah saçlar, o can yakýþlar; Hançeri andýran simsiyah kaþlar? Hasta yataðýna bir devran düþtü.
Çýkmadýk canlardan umut kesilmez, Umut canda lâkin acý eksilmez. Gündüz mü, gece mi zaman seçilmez, Dertler bataðýna bir yaman düþtü.
Bu nasýl bir âlem, yakýp yýkýyor; Çirkini, güzeli gama sokuyor. Nice gönülleri hasret yakýyor, Þanlý otaðýna bir duman düþtü.
Gelen mecbur, giden maðdur dünyadan, Yaþadýk sanýlan renkli hülyadan; Elde ne kaldý ki bunca rüyadan, Sanma ki bahtýna bir derman düþtü, Sonunda ah ile aman üþüþtü...
21.11.2018 Fatih-ÝST.
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aksakal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.