DÜŞLERİME DÜŞTÜN

Yýllar nasýl düþürür saçlara ak.
Düþtün sende düþlerime bak.
Ne zamanýn belli, ne mekânýn,
Gece karanlýðý salarken bile belli zaman
Senin düþlere düþüþün,
Ne yaþ dinliyor ne ferman.
Geceye baþlarken yýldýzlar,
Kýraðý serpintisi olup düþlerime;
Sevda oldun, yalnýz yüreðime.
Karanlýklarda bulup zamansýz düþtün
Gül diye sardýðým çiçekler,
Diken olup battý yüreðime.
Yüreðimden damlarken kan,
Sevda olup düþtün, düþlerime sen.
Yaþlanmýþ duygular, yapraklara sarýndý.
Çiçeklerin meyveye durduðu;
Mevsimde, bahar olmadan düþtün düþlerime.
Sevsem yüreðimde yarasýn.
Vah! çeksem gene düþlerime abonesin
Yýllar savurmuþ da seni duygularýmdan,
Anafor olmuþ düþlerim,
Sensiz dolanýrken, gözyaþlarýnda;
Ter olup tenimde, düþtün düþlerime
Ne zaman tanýdýn, ne mekân
Sevgi olup, düþtün düþlerime zahirden,
Güller, olmuþken senle kara diken,
Düþtün, yar olup geceden düþlerime.
Yüreðini verip, düþüncellerime
Karlý düþlerde gül olup yaðdýn sevgi diye
Düþlerim karanlýðýnda kalsa de sevginin,
Sevgin gene düþtü düþlerime,
Nakýþ olup kaldý yüreðime.


Sosyal Medyada Paylaşın: