Her nereye bakarsan bir hatýra görürsün, Ayaklarýn dolaþýr; aðýr aksak yürürsün, Gövde saðlam kalýr da; içten içe çürürsün, Çöken hüzün bulutu ruhunu sarar durur.
Özlersin gidemezsin, uzakta kalýr ilin, Dünya baþýna çöker, konuþmaz olur dilin, Girer göðsüne aðrý; soður ayaðýn, elin, Korku dolu vehimler tuzaðý kurar durur.
Nereyi sýla bilip, nereye gideceksin? Ýçindeki gurbeti nasýl terk edeceksin? Baþýboþ korkularý ne ile güdeceksin? Hiç bitmeyen kaygýlar kafaný yorar durur.
Canhýraþ çýðlýðýna saðýr kesilir alem, Üstünde eser durur rüzgâr gibi bir elem, Asýk suratlý hakim, elinde de bir kalem, Anlamsýz sorularý ýsrarla sorar durdur.
Bahtý güzel olanýn iþleri düzgün gider, Bahtý çirkin olanlar nice bedeller öder, Çaresiz kalan insan feryadý figan eder, Düþersen vicdansýza, kalbini kýrar durur.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.