Ufak tefek
kýyýsýndan köþesinden herkes
birilerinin ismini aklýna
birilerininkini de suya yazar...
Ýlk öðretmenin kim senin
dendi mi
unutur mu insan
kendine ilk A ve B dedirteni...
Ýlk gönlüne gireni
ve yýldýrým hýzýyla çýkýp da gideni
niye unutsun insan
o ruh ve bedeni...
Ýlk askere gittiðinde
karavanadan ne yediðini
takým komutanýnýn
kendisine ilk hangi emri verdiðini...
Unutur mu insan
can dostlarýnýn arkadaþlarýnýn adýný
ve kendini çok seven
ama bir tülü kavuþamadýðý kadýný...
Gökyüzünü
denizi unutur mu insan
hele de vatanýný
ve toprak altýnda binlerce
milyonlarca þehit yataný...
Unutulmaz memlekete hizmet edenler
topraðý kan ile karanlar
uçarak mermiye kafa atanlar
Yahya Çavuþlar Seyit Onbaþýlar
ve Allah’ýna kavuþan isimsizler
ateþlerde eriyen cisimsizler...
Unutulur mu Gazi Mustafa Kemaller
ve daha nice kahraman
bu yurdu bize hediye edenler...
AHMET ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.