GARİBAN 2

GARÝBAN
Kimsesiz geziyor kaldýrýmlarda.
Üstünde yok, baþýnda yok.
Öylesine saf öylesine masundur ki
Suskunluðu mutluluðu
Yoksulluðu arkadaþýdýr
Bu yüszden
Selamýný alan yoktur!

Kimseye zararý olmaz;
Ýçini çeker durur,
Ne ölümü düþünür nede hayatý,
Ne gecesi vardýr hayal kuracak,
Ne de eðlenceye ayýracak vakti,
Köprü altlarý aðaç kovuklarý evidir,
Toprak yataðý,
Taþlar yastýðý,
Bulutlar yorganýdýr,
Çünkü evi yoktur!


Ben garibaným,
Akýldan noksaným,
Kimsenin tavuðuna kýþ demem.
Kimsenin namusuna göz dikmem.
Yaðmurlarla, fýrtýnalarla arkadaþ olurum.
Kedilerle, köpeklerle konuþurum.
Derdimi;
Uçan kuþlarla salarým,
Gözlerim, ufukta doðan güneþi bekler sabahlarý…
Geceler yârim olur.
Girerim karanlýðýn karnýna,
Yýldýzlara tutunurum, düþmem!
Bütün bu çilelere raðmen
Yine de þikayetim yoktur.

Ben garibaným,
Kötülük nedir bilmem.
Toprak olurum, taþ olurum,
Karýncayý bile ezemem.
Merhametim çok…
Hiç kimseye kýzmam,
Çünkü nefretim yoktur!

Belki inanmayacaksýnýz ama
Ben aðlamak nedir bilmem.
Benim gülüþümün altýnda yatan,
Duyguyu bir bilseniz var ya:
O, duru bir pýnardan akan suyun sessizliðidir.
O, ceviz kabuðunun yeþilidir.
O, yavrusuna kavuþan annenin göz yaþlarýdýr.
Ve o
Öylesine bir sessiz çýðlýktýr ki
Tanrýdan baþka duyaný yoktur!..
Yusuf Yýlmaz


















Sosyal Medyada Paylaşın: