Ýçinde yalnýz sen olan bir dünya kurdum kendime.
Hayaller kurdum,hasret büyüttüm içimde senelerce,
Umut ektim sensiz geçen her güne,
Hiç býkmadým,hiç üþenmedim umut ekmekten.
Ben ektikçe sen çaldýn,ben ektikçe sen yýktýn.
Bu yüreði senin sevdanla tükettim be adamým..!
Ama sen , sana verdiðim deðeri de anlamadýn.
Sensiz olduðum her sofrada
Bir lokma ekmeðin boðazýmda týkanmasý gibi,
Sende öyle takýldýn kaldýn, çýkartamadým.
Verdiðin acýlar gibi, ne nefes alabiliyorum,
Ne de yutabiliyorum.
Bir gün ölüp gideceðim kahrýmdanda haberin olmayacak!
Birgün bu yaralý kuþun hasretinden ölecek te,
Haberin olmayacak!
Ama nerden bilesin ki;
Sen hiç benim gibi sevmedin ki,
Yaþadýðým hersaniye, hasretinden nasýl azap çektiðimi,
Ýþte buramda, taa þuramdaki sýzýnýn,
Bana nasýl kan aðlattýðýný,
Yaþadýðýma, yaþayacaðýma nasýl isyan ettirdiðini,
Nerden bileceksin ki?
Bilemezsin.........
Yüreðinde saplý bir hançerle yaþamak nedir bilirmisin sen?
Söyle bilirmisin?
Bilemezsin, bilemezsin, bilemezsin........
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.