Aramýzda esinlenilen bir þeyler var bazen Kanayan bi yerime kolonya basýlmýþ sanýrým Ýnildeyen gözlerim yapýþýyor üstüne biraz miyop Bazense Pýhtý attý diyorlar Ölüyorum...
Yaðmur yaðýpta ýslatmýyorsa saçlarýmý çýkmaya mecalim yoktur Onlarca far ýþýðýnda yüzlerce adým saydým Burnum pencerede buðudan hayaller iliþtirirken göðe Aklýma geliyor aklýna gelir mi aklýma geldiðin diye Bir baca bir durak bir þemsiye bir pencere geçiyor önünden Gözümün önünden sürüklenerek Bir mýsra düþürüyor kahverengi pardösülü bir kadýn Kedinin biri alýp aðzýna delinin birine tükürüyor Bir ugultu savuruyor oradan buraya Mýh gibi duruyor önüne Gözümün önüne dikiliyor bir mýsra Elleri dizlerinde kaç çocuk unutur sevdiðimi
Yaðmur yaðýpta ýslatmýyorsa gözlerimi Gereði düþünüldüðündendir... Kalp o azizim kül tabaðýnda söndürülmüyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
amelie poulain Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.